Kültür Sanat Edebiyat Şiir

benim görüşlerim yoktur ama can acım var ve herkesle paylaşmak isterim.içimin acısından boğazım düğümleniyor. gözümdeki yaşlar akmaya çalışıyor, bazen engel olamıyorum taşıyor, kimse görmeden siliyorum. yatağıma yatınca hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. şimdi bunları yazarken de öyle.. her geçen gün içimi parçalıyor.. hayatımda böyle bir üzüntü yaşamamıştım. mahvoldum. kesinlikle seni hatalı gördüğüm, suçladığım yok. sadece halimden bahsetmek istedim. istersen umursa istersen umursama. ama eriyorum. gün geçtikçe bitiyorum. meğer seni ne çok seviyormuşum! köpek gibi seviyorken bile bunu sana daha fazla söylemedim için şimdi köpekler gibi pişmanım. böyle acımı anlatacağıma, sevgimi anlatsaymışım... küstüm her şeye. hayallerime, insanlara, kendime, hayata küstüm. her yerden herkesten uzaklaşmak istiyorum. hiç bir şeyin anlamı, değeri yok. sen benden nefret ediyormuşsun ya, ben de kendimden nefret ediyorum. hatta içim öyle acıyor ki, bu acıyı yaşamaktansa ölmeyi tercih ediyorum. senden asla nefret etmedim, etmem de. neden edeyim ki? o kadar güzel günlerin hatrı silinir mi? senden nefret edebilir mi kalbim? şimdi her güzel anı ağlayarak yeniden yaşıyorum beyin kanaması geçirecek gibi oluyorum. Bazen aklıma o beraber sbahladımız zamanlar geliyor. yine ağlıyorum,. hiç bir şey yiyemiyorum. hep tokum, hep uyanık. oraya buraya gidiyorum düşüncelerden uzaklaşmak için, olmuyor. aklımdan bir an bile çıkmıyor hem güzel günler, hem son söylediklerin.. sarılmadın bile bana. artık boğazım düğümünden acır halde. Arkadaşlarımla buluşuyorum. kimseyle ilgilenmiyorum. sigara öldürür yazıyor ya ondan! ama aslında sigara değil öldüren. yaşadığım acı. yok böyle bir şey. benden lütfen nefret etme. şimdi düşünüyorum, daha iyi anlıyorum bazı şeyleri. seni üzdüğümü. seni kaybettiğimi kabullenmeye çalışıyorum. çok zor. işe gidesim, eve gelesim yok. kendimi bilmediğim yerlere atasım var. ölesim var. bir de bana demiştin ya, böyle yapınca hiç inandırıcı olmuyorsun diye.ya sabahladımız zamandan bas ediyorum sadece hecandır demiştin ulaşamadın için demiştin ya. yaşadıklarım o kadar gerçek ki! hiç bir şey bu kadar gerçek olamaz.. beni yeniden sevmeni, yeniden istemeni ömrümün sonuna kadar bekleyeceğim. tabi yaşayabilirsem! şu halimdeyken ben, hayal ediyorum da çıkıp geldiğini, eskisi gibi sevdiğini, eskisi gibi severek baktığını, bana güzel sözler sarfetini.. çocuk gibiydim ya. yine öyle olurum herhalde. ama olmayacak biliyorum. bana olan nefretini gördüm. hayatın boyunca benim gibi acını yaşayan başka birisinin olacağını düşünmüyorum. seni ölecek kadar çok seviyorum. bu sevgi tükenmez içimde. bir gün bu hale düşersen başkasının acısından, yanında olmak isterim. o kadar zor günler ki, tek başına çekilmiyor, atlatılmıyor. müziklerde arıyorum ben de teselliyi. Eski şarkılara merak saldım sen çok dinlerdin bana dinletirdin eski aşklar kalmadı derdin eskiden mektub yolarlardı ve haftalarca omektubu karşı taraf beklerdi aslında yene öyleydi sana bir şey yazarken cevabı çok beklerdim ama mektublar yerine ulaşyodu sonunda ama ben cevabı alamıyordum ama yenede mutluydum çunkü sen ordaydın beni severdin bunu biliyordum... her an aklımdayken, bir an aklına geliyor muyum acaba? napıyor acaba ne halde diye düşünüyor musun? aklına bile gelmediğimi düşünüp kahroluyorum. günlerim berbat. gecelerim yok. Hiç böyle sevmemiştim kimseyi, hiç böyle hissetmemiştim kendimi. Kahrımdan ağlıyorum. sen mutlu ol yeter! ben bu haldeyken bile