Nedim Uçar Şiirleri - Şair Nedim Uçar

Gökyüzünde elek gibi,
Güneşi süzer bulutlar.
Kantlı bir melek gibi,
Havada gezer bulutlar.

Ufuklarda öbek öbek,

Buz mavisi sabahların koynunda,
Kardelenler kar altında boy atar.
Zümrüt gözlü bir güzelin boynunda,
Beyaz ince gülüşüne renk katar.

Mavi kuşun gagasında gökyüzü,

Sonbahar mevsimi girerken kışa,
Güney yeli gibi es deli gönlüm.
Düz olan yolların çıkar yokuşa,
Hızdan umudunu kes deli gönlüm.

Çirkini sevmenin geçer modası,

Mezarımı bir tepeye kazsınlar,
Uçan kuşlar esen yeller dostumdur.
Başucuna şair diye yazsınlar,
Yağan yağmur, akan seller dostumdur.

Gökkuşağı yedi renge bürünsün,

Mevsimi yaz olan bir kumsaldayım,
Bir yanım okyanus bir yanım kara,
Başımın üstünden martılar geçer,
Gözümün ucunda hazin manzara.

Suların sahile vurduğu yerde,

Aşkın sarp yollarında yürürken adım adım,
Her an senin yanında olacağım bir tanem,
O mutlu günlerine yeniden dönmen için,
Nefes alıp göğsüne dolacağım bir tanem.

Ferhat’ın dağlarında, Mecnun’un çöllerinde,

Gökteki yıldızlar mahzun gülerken,
Geceme ay gibi dalan yalnızlık,
Kurşuni bulutlar suyu elerken,
Günboyu kapımı çalan yalnızlık.

Sıra dağlar gibi aşkın çilesi,

Onbeşinde, yirmisinde, kırkında,
Seven yürek sevdiğinin farkında,
Döner hayat yükü sevda çarkında,
Hangi gönül sevilmeyi istemez.

Deli gönül her cefaya katlanır,

Kuruyan dalların solan yaprağı,
Düşünce toprağa, yele karışır.
Yalancı dünyanın düzeni böyle,
En yakın bildiğin ele karışır.

Hayaller gözünde büyür bir zaman,

Yüce dağ başında yolda kalana,
Yakınlar çok uzak görünür dostum.
Hem kuşa rastlanır hem de yılana,
Biri uçar, biri sürünür dostum.

Solan yaprağını döken ağaçlar,