Şimdi şu anda kırk yaşındayım. Yirmi üç yıllık memurum. Bir çocuk annesiyim ve yirmi üç yıllık evliyim.
Kırk küsur yıllık yaşantımda, hayat ile hep mücadele verdim. Önce çocuktum. Çocukluğumu mutlu yaşadım. Sonra genç kız oldum. Genç kızlığım on sekiz yaşına kadar sürdü. Evlendim ve kadın oldum. Yirmi yaşında, kızımın doğumu ile anneliğe attım adımlarımı.
Bazen düşündüğümde, hayatın merdivenlerini çok hızlı bir şekilde adımladığımı fark ediyorum. Memurum, aynı zamanda ev hanımı, anne, eş, dostlarım için de arkadaş, dost, yaren… Bu örnekler istediğimiz kadar çoğaltılabilir.
Ben, genel olarak dışa dönük, pozitif, kinci olmayan ve insanları çok çabuk affeden birisiyim. Kolayca sinirlenmem. Her zaman kendimi, karşımdaki kişinin yerine koyarak hareket ederim. Çok da sinirlenmişsem, mutlaka çok önemli bir nedeni vardır.
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Anlattıklarınızda sanki kendimi gördüm. Beni anlatıyor gibisiniz.
Yine de duygusuz ve bencil olmaktan çok iyidir bu huy. Zararımız kendimize oluyor hiç olmazsa...
Sakın değişmeyin sevgili Nermin Hanım... Selamlar ve sevilerimle güzel bir pazar günü diliyorum. Hâlenur Kor
Kutluyorum çalışmanızı,kaleminiz daim olsun Nermin hanım.Sevgilerimle
Değişmek istedim çoğu kez. Ama beceremedim. Oynamak istediğim oyunu, isteyerek oynamadığım için başarılı olamıyordum. Sahnede, rolde yapılan hatalar, izleyici tarafından hemen fark ediliyordu çünkü.
NERMİN HANIM...NE KADAR YALIN YAZIYORSUNUZ...SİZ YAZMAYA DEVAM EDİN...YAZMAK SİZE YAKIŞIYOR VE KEYİFLE OKUYORUM...
BAŞARILARINIZIN DEVAMINI DİLİYORUM...) ..
..İYİKİ VARSINIZ VE İYİKİ BURDASINIZ :)
SEVGİYLE KALIN...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta