Neden anne…
Bu kadar yalan, bu kadar ihanet?
Hani sevgi kazanırdı eninde sonunda,
Hani iyiler kaybetmezdi bu hayatta?
Ben inandım…
Bir gülüşe, bir söze,
Ama kalbim delik deşik şimdi,
Her biri bir ihanetten kalan izde…
Neden anne, neden insanlar böyle?
Sevdiğini en çok kıran mı oluyor her defa?
Ben içten sevdim, içimden geldikçe,
Onlar sustu… ya da başka gönüllerde kaldı cevaplar.
Biraz sarılsana şimdi bana anne,
Çocukken olduğu gibi…
Kimse dokunmasın, kimse konuşmasın,
Sadece sen dinle beni sessizce.
Çünkü ben yoruldum artık güvenmekten,
Yoruldum affetmekten, susmaktan…
Bir ömür yetmedi anlatmaya içimi,
İhanet kadar sessizdi içimde kopanlar.
Neden anne…
Bu kadar kötü niyetli, bu kadar iki yüzlü dünya?
Ben güzel sevdim… tertemiz.
Ama tertemiz kalmakmış en büyük hata.
AygülZADE ✍🏻
Kayıt Tarihi : 23.7.2025 08:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!