Savaş bitmiş çoktan ama söylemediler bize bittiğini.
Dikmişler gözlerimizi ufka o vakitler, Göremedik kalan izi, şu iskelet ellerimizi.
Zira kör etmişti sahte bir ışık.
Vurduk, vurulduk, ezdik, ezildik ve ağladık ve güldük.
Birer organ gibiydi yaralar, yaşadık acıyla karışık.
Hani düşmanlar, kötüler nerede, yıkılan o ev?
Baktık bölmüşler tüm varlığı, kollar, bacaklar.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta