Kaybolur gidersem günün birinde
Çekip gittiğimi sakın düşünme
Gözlerini de çok uzaklara dikme
Baksan yeterli gökyüzüne
Çakan şimşekler sarar bedenimi
Çöker ya içine yalnızlık bazı gece
Hali hazır beklemede kalem kağıt önünde
Yazıp yazıp silersin söver gibi kendine
Kavga edersin bir ruh hastası gibi kalemle
Suçlu ararsın durduk yere dök kır vur yerden yere
Yüzleşmek zor gelir toz konduramadığın sevgiliye
Kuşlar gibi özgür olabilseydim keşke
Hiç bilmediğim uzaklara yükselebildiğimce
Bıraksam rüzgara kanatlarımı teslim edercesine
Götürse beni; seni hissedeceğim nefesine
Susuzluğumu unutturdu gözyaşlarım bana
Bir şiirden ötesi haykırmak istediklerim. Belki senin de duymak yada hatırlamak istemediklerin. Ne yeminimiz kaldı gidişinin ardından ne de bakmaya kıyamadığım gözlerin. Silindi birer birer geriye kalan sadece hatırlamak istemediklerimiz kaldı. Zaman tüm sevgiyle harmanladigimiz herşeyi yalanladı. Belki de en başından beri haklıydı. Biz konduramadık yalan sandığımız gerçekleri. Kuralsız, şartsız sevmekti tek isteğimiz. Kafiyesiz uyaksız bir şiir gibi. Gelişigüzel olduğu gibi. Güzel de yapan seni buydu belki. Bu şehir bu kadar gürültülü müydü? İnsanlar bu denli anlaşılmaz mıydı? Kışları bu kadar soğuk olur muydu? Rüzgarı baş ağrıtır mıydı? Yoksa hep böyleydi de seninle mi güzeldi? Böylesine yalanı nasıl kaldırdı bunca güzellik. Sorarım şimdi Yalan nasıl gülüyordur ardımızdan. Güzellikle kal desem bilirim ki şimdi o da yalan.
Sana özlem çeken bir ben değilim
Başını koyduğun omuzlarım da var
Fotoğraf çekinirken sardığın bedenim
Sana akan gözyaşlarımın her bir damlası
Her birinin sana özlemi var
Bitip tükenen sigaramın her fırtında
Şehrin gürültüsü terk ettiğinde düşer ya karanlık
Başını yastığa koyduğunda vurur insana yalnızlık
Ağlamaklı olur ağlayamazsın içten içe içlenirsin
Kanamalı hasta misali duygu kaybı ile hislenirsin
Kapatmaya cesareti mi var gözlerinin uyku beklesin
Yanmışım kirpiklerine acımasızca
Üstün başım çiçek böcek aşk mı yoksa
Yakarım bilsem gideceğini uğramadan daha
Dert senden değil ki dermanını sende arasa
Sevmekten değil de yarım kalmaktan bir daha
Dokunamazsa tenine, uykusuz geceleri var
Gönlü yaralı şairin kaleminden dökülen
Bir kaç damla mürekkep lekesi
Buruşturup atmaz bilir değerini
Sandıktan çıkan eski bir resim gibi
Her okuduğunda hatırlanır kalemi
Zamansız ayrılıkların çaldığı şarkılarda
Anlarsın yalnızlık duygularına vurunca
Bir hançer gibi acımasızca.
Göz yaşların kendin için dökülür bu kez
Göz pınarlarından damla damla
Yanakların ıslak, hıçkırıklarında yok ses
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!