Yine günlerden siyah
Önceleri gülüşüm vardı
Kalbin ise bir başka atması
Dört gözle beklenen güneş doğması
Şimdilerde beklenen geceler neden
Tüm pisliği örten o karanlığı vardır ya
Gözlerde nem kaldı, yürekte yar
Her gece ağlardı,acıdan bahtiyar
Şehir artık boş hani yaşayanlar
Dökülen gözyaşı gecelerde seni anar
Halimden giden değil kalan anlar
Ahbap olup benimle kalanlar
Yine yeni bir umut başlıyor
Her yeni gün gibi
Güneş batmadan geleceksin diye
Umutlarım kararana dek taa ki
Batan güneş mi yoksa içimdeki sen mi
Belki de böyle avutuyorum kendimi
Birbirimizden ayrı geçirdiğimiz günlerimizi hatırlıyorum da bir daha asla ayrılmayacağımız günlerimizi aşk ile bekleyip yeminler ettiğimiz.
Ne ara düştük böylesine tahammülsüzlüğe
İç eriten bakışlar ne ara nefret ile bakar oldu
Kalplerimizdeki sevginin yeri öfkeyle doldu
Kimi suçlasak neyi bahane etsek de düzelsek
Bandı geri sarıp o yıllara geri dönebilsek
Bilmediğim bir yola girmiş yürüyor gibiyim
Dönmek gelmiyor içimden çıkmazdayım sanki
Attığım her adımda kendimi kaybetmişliğim var
Yarım kalan bir çaresizlik öyküsü öksüz misali Biliyorum ve yaşayacağım da daha yarını var
Bir yastıkta bile yer bulamadığımız başımızı
Seven benim yanan da benim
Ricanla sanma rızamla geldim
Tükenecek ömür olsa kaç yazar
Ardımdan en fazla bir türkü çalar
Sevmişim seni bir değil bin kere
Kaybolur gidersem günün birinde
Çekip gittiğimi sakın düşünme
Gözlerini de çok uzaklara dikme
Baksan yeterli gökyüzüne
Çakan şimşekler sarar bedenimi
Çöker ya içine yalnızlık bazı gece
Hali hazır beklemede kalem kağıt önünde
Yazıp yazıp silersin söver gibi kendine
Kavga edersin bir ruh hastası gibi kalemle
Suçlu ararsın durduk yere dök kır vur yerden yere
Yüzleşmek zor gelir toz konduramadığın sevgiliye
Kuşlar gibi özgür olabilseydim keşke
Hiç bilmediğim uzaklara yükselebildiğimce
Bıraksam rüzgara kanatlarımı teslim edercesine
Götürse beni; seni hissedeceğim nefesine
Susuzluğumu unutturdu gözyaşlarım bana
Bir şiirden ötesi haykırmak istediklerim. Belki senin de duymak yada hatırlamak istemediklerin. Ne yeminimiz kaldı gidişinin ardından ne de bakmaya kıyamadığım gözlerin. Silindi birer birer geriye kalan sadece hatırlamak istemediklerimiz kaldı. Zaman tüm sevgiyle harmanladigimiz herşeyi yalanladı. Belki de en başından beri haklıydı. Biz konduramadık yalan sandığımız gerçekleri. Kuralsız, şartsız sevmekti tek isteğimiz. Kafiyesiz uyaksız bir şiir gibi. Gelişigüzel olduğu gibi. Güzel de yapan seni buydu belki. Bu şehir bu kadar gürültülü müydü? İnsanlar bu denli anlaşılmaz mıydı? Kışları bu kadar soğuk olur muydu? Rüzgarı baş ağrıtır mıydı? Yoksa hep böyleydi de seninle mi güzeldi? Böylesine yalanı nasıl kaldırdı bunca güzellik. Sorarım şimdi Yalan nasıl gülüyordur ardımızdan. Güzellikle kal desem bilirim ki şimdi o da yalan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!