Ne Sen Güldün Ne Ben Öldüm Sevgilim

Ne Sen Güldün Ne Ben Öldüm Sevgilim

Ellerimizi açıp göge,yemin etmiştik ilk gece,
Beraber yaşayıp ölelim diye...
Ne sen güldün ne ben öldüm sevğilim.

Bir gülüş versin diye dudağına,
Sen uyurken dua ederdim Allah'a,
Ne sen güldün ne ben öldüm sevğilim.

Çiçekler açtırdım bahçende,kış ortasında baharlara,
Kar yağdırdin gülüm,temmuz ayında saçlarıma.
Ne sen güldün ne ben öldüm sevğilim.

Ey yazılmış çilem,yüreğimde fırtına,beynimde deprem,
Sen gülmeyince,ölüyorum ben,içten,
Ne sen güldün ne ben öldüm sevğilim.

Bir kasırga kopsun,taş yerden göğe,
Götürsün beni bir meçhule
Elbet birgün güneş doğar,vurur yüzüne,
O vakit tutarım sözümü,gülüşünle birlikte,
Giderim,sen olmadan ölüme...

Ne sen güldün ne ben öldüm sevğilim
Ne seni güldürebildim ne kendimi öldüre....