Bir akşamüstüydü mabedime sığındığımda.
Karanlık, pusluydu insan kalabalıkları
ve mabedimin bir köşesine sinmişti hırpalanmış ruhum.
Ağır gelmişti bunca acıyı göğüslemek ve kaldıramamıştı yerle yeksan edilmeyi.
Ne olurdu bu kadar kapında bekliyor olmasaydım.
Sana, berrak sular gibi çağlarken cümle cümle,
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta