https://www.facebook.com/ertugrul.bayamm
Kanayan yanlarımı alıp gitmeyi istediğim anlar oldu seni severken.
Bu tıpkı "Ne olacaksa olsun artık! " deyip, ölüme yürümek gibi bir şeydi.
Çok düşündüm sonrasını.
Yüzümdeki bu hüzün maskesi ve ellerimin üşümesi,
Senin umursamazlığının eseri, biliyorsun.
Sabahları mutsuz uyanmalarım ve sana her gelişimde beni kırmaların;
Bu süreci daha bir hızlandırıyor nedense.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta