Çingeneler içinde kalmış ahşap bir evde gibiyim
Ahırında sığırlar dolmuş bağrışların içinde
Değil ne söylediğinin farkında kimse
Yani ne konuştuğunun bir önemi yok
Nasıl biri olduğunun
Bir kazan kaynar, herkes kendi kepçesiyle dalar
Sorulmaz burda aç mısın, tok musun
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta