Göçüyor kuşlar sabrımın tam da soluğundan,
Burnumun direğinden dökülüyor şimdi sonbahar.
Toprak renginde yağarken yağmurlar,
Adı hiç soy ismi yok olan bir çocuk ağlıyor.
Ağlıyor gök yüzünden toprağa doğru,
Zamanın yetimliğinden kalmış gibi sessizlikle.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;