Ne Haldeyim Şiiri - Halil Kumcu

Dört yanımdaki dertten, gamdan duvar,
Boynu bükülmüş garip bir haldeyim.
Açtığın o en onulmaz yaralar,
İçinden çıkılmaz sefil haldeyim.

İnsan bir kere savrulmaya görsün,
Çaresizlik sarar dört yandan ömrün.
Ateşin başında dahi üşürsün,
Kimsenin bilmediği bir haldeyim.

Yaralarım seneler kadar derin,
Matem içinde kapanmaz izlerin.
Beni koskoca boşluğa çevirdin,
Parçalanmış perişan bir haldeyim.

Yüreğin çöktü içine gömüldüm,
Kalbimde yaran, boğazımda düğüm.
Ölümdür o andaki düşündüğüm,
Hem öksüz hem de yetim bir haldeyim.

Kendi içimde uzun yolculukta,
Dünyanın en ağır yükü hayatta,
Gönlü olmayanı taşımak sırtta,
Virane terkedilmiş bir haldeyim.

Tutamadığın el yakar acıtır,
Bir çocuk hıçkırığında ağıttır.
Yalınayak yağmurda ıslanmaktır,
Çaresiz vurgun yemiş bir haldeyim.

Her şey fani, hayat iniş çıkışlı,
Sen hiç kapkara bir kan ağladın mı?
Oldu mu hiç gözlerin kan çanağı?
Ardın sıra bakmadın ne haldeyim.