Ne Kadar Güzel Terkettin Bizi

Sessizliğin sesi kaldı bende,
Gülüşünle dolu odalarda.
Sen gittin, ama gidişin duruyor hâlâ.
Kapının kolunda, aynanın buğusunda…

Bir “hoşça kal” bile değmedi dudağına,
Belki ben hak etmedim,
Belki sen cesur olamadın.
Ne fark eder şimdi?
Kalbim hâlâ seni arıyor.
Başkasının adımlarında,
Gülüşünde, sesinde…
Sana benzeyen her bakışta…

Ağlamak alışkanlık oldu artık.
Gözlerim ezbere biliyor işkenceyi.
Uykularımın perdesi aralanıyor,
gözüm açık dalıyorum hülyalara…
Adınla başlıyor her rüya,
Ve adınla sabahlıyorum,
konuyorum, darmadağın bir günün ortasına.

Bir resmin vardı, eski, şirin mi şirin.
Kenarından yıpranmış,
Ama gülüşün hiç solmamış içinde.
Ne zaman gözlerim değse,
İçimden bir yer kırılıyor.
Hani cam kırılır ama sesini duymazsınya…
Dikkatsizlik işte, acıtır canını…
Ruhunu keser her seferinde…

Hiçbir şarkı tamamlamıyor beni artık.
Sözleri unuttum, melodisi boğuk geliyor.
Bir sen gerçekmişsin bu dünyada,
Bir de ellerimden süzülüp gidişin…

Unutmak istedim.
Bunu kendime bin kere söyledim.
Ama seni silmek,
Alfabeden bir harfi yok saymak gibi.
Cümleleri düşük manzumeler gibi…
Her kelime eksik,
Her bir cümle anlamsız
Her zerrem, sensiz yarımdanda yarım…

Anılar hâlâ evin içinde dolaşıyor.
Bir çay bardağında dudak izin.
Yastığında kokusuna doyamadığım saçının teli,
Mutfakta el sanatın, salonda şuh kahkahan..
Yatağımızın ortasında unutmuşsun tebessümünü.
Ben varya, şimdilerde seni hatırlamaktan başka,
hiçbir şeyde tam olamıyorum.

Susmak çözüm değilmiş. Anladım.
Ama konuşuncada geçmiyor,
anlattıkça büyüyor içimdeki sensizlik.
İnsan bazen anlatacak kimseyi değil,
anlayacak bir yüreği özlüyor.
Ben seninle birlikte artık,
beni anlayacak halimide özlüyorum..

Zaman geçiyor diyorlar…
Oysa takvim bile durmuş gözlerimde.
Her gün aynı sancıyla başlıyor:
Şimdi “bensiz sen”in gölgeleriyle dolu.
Bir zamanlar “biz” olan yerler.

Ve anladım:
Bazen en çok giden kalıyor insanda.
Sen gittin ama, ben hep sende kaldım.
Sesinde, gülüşünde, elimi tutuşunda kaldım.
Vaadlerinde, sözlerinde, bakışlarında kaldım.
Senin bıraktığın yerin tam ortasında…
Umudun tükendiği, mutluluğa ket vurulan yerde.
Kendimden geçtim, sevgiyle bakan gözlerinde kaldım.