Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Dövmüş bakırını gün kızılı bozkırında.
Utancını vurmuş yüzlere sanki.
Yaşanmamış hayallerini yakıyor,
Tac Mahâl’in kubbelerinde.
Meyhanesi isyankar,mabedi değirmeni.
Soğuyan gönülleri öğütüp yine seriyor yerlere.
Yeniden yeşerir sevgi tohumları diye.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta