Bu sokak hiç mi kederli insan ağırlamadı?
Sanki daha önce hiç ağlayan,
Ağlamaktan gözleri kan çanağına dönmüş,
Hıçkırıklara boğulan insan görmemiş gibi bakıyor kaldırımlar.
Parkeler aralardan gözlerini kısmış,
Beni süzüyor gibiler.
Şu üstü başı yırtık dilenci
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta