Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Doldurdum sayfaları bende olan herşeyi
Kalmasın tez yazım kalırsa yazamam ki
Yaş geldi bak geçiyor ağardı bu saçlarım
Yazdıklarımı okuyun sizinkilerden büyüktür

Çok güzel gördüm biri var ki unutmam

Yaz geldi kış kapıdan gitmemiş
Sabırım tükeniyor üşüdüm gece
Ağaçlarda çiçek var dağda kar
Yazı yaşıyalım sen kışı boş ver

Bu mefsimde oyunları oynardık

Kara bulut sarmış gitmez üstümden
Karlar yağmış çıkamazdık dışarıya
Halı evde yoktu kilim vardı musafir
Hasır kilim vardı yatak yastık taş gibi

Yazı sicak yıkanmak yok bit dolu

Yaşamak istedim benim hakımdır
Aşkını gömüştüm içimden söktün
Bana sormadın ki sen gülüyordun
Terketin sen beni beddua etmem

Yaradan yazmıştı o zaman bana

Arı da bal yapıyor sen yaptığın zehirdir
Adını gizli tutum rüyamda çok korktum
Ağlıyarak her günüm sürgünüm burada
Zehirledin burada sana da gün doğdu

Arı kadar sevilsen etrafında kim vardır

Seni arayacam bu dünüyadan göçsemde
Senin için yolunda ezilsem de yok demem
Seninin gitiyin yolda az mı gezdim seninle
Sevmeyi sen öğretin başka ne ben isterim

Kendimi ben suçladım çok çektim bitmez ki

Fıranga vurdu ben dayanamam giderim
Yaşamaksa yaptığın fıranga da az gelir
Yol bitmez ki bakmakla karanlıklar çöktü
Yaşamak şansa değil gülsen yaşıyorsun

Alıştım bu hayata görsem de tanımam ki

Gidiyorum burdan geriye dönmeyecem
Ayrılığa açılan caddeler de kalmasın
İzlerimi temizler birde yağmur yağarsa
Sözlerim sende kalsın acıtıyor götürsem

Suskunsun demedim kaldı benim içimde

Yosun Tutmuş elerini burda seni özledim
Kızgınlığım çok çabuk geçti seni aradım
Tren kakmış karından yolcular el salıyor
Senin şansın vardır seni çok seviyorum

Aklımdan hiç çıkmadın rüyalarım da bile

Ömrüme zehir kattın öldür ben kurtulum
Sevmenin bedeli bu ölüm bıraz fazladır
Yolun sonunda ben başlangiçta kimler
Yüreğim çok acıyor seni bekleyeceğim

Seher yeli esiyor ne sabah ne gecedir