Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kurudu damarlarım kan yürümez ki
Filim oynar ben yatmışım karşında
Anlatma filimden kendinde behset
Ben yaşarken seni hayel etmişim

Kırğın geldi koymadıki aç koydu

Köyüm zülfikar il ığdır istanbul mekanım
Çocuktum büğüdüm hayelerimi unutum
Almanyada çalıştım bak şimdi sürgünüm
Üzülme ki bunlara güleceksin sen Navruz

Umduğum çıkmadı çıkmıyor ki karşıma

Kokunu halen ben de koyduğun yerde
Bakıyorum inan gözüm gibi o senden
Bir şeyler anlatıyor kalan eski masaldan
Dinletmem kimseye bana senden özeldir

Benim için çok önemli kıymetini bilmedim

Ben şanslı doğmuşum doğmayan çoktur
Kimi dışarıda kalmış kımı yetim hanede
Annasız babasız büğen o kadar çok ki
Bu günümüz güzeldir şükür etmiyoruz ki

Çocuk yapmak basit büyütmek zordur

Saz la anlatıyor derdini dostum
Dilime anahtar vurmuş arkadaş
Yalvaracam gelmez yakın o adam
Beni yaktı külüm beni anlatmaz

Kaşınan göz arası o kadar yakın

Gidiyorum burdan yaram sizdendir
İsteseniz kovun gidecem burdan
Alışmıştım size ben kimim bilmem
Şimdi değil soracağım sonuradan

Başımdan çok geçti bu bıraz acı

Zifir karanlıklar bana arkadaş olmuş
Dövünsem boş göz yaşım kurumuyor
Kalbimin sızısını uzaktan gören yoktur
Geceler benim için güneş bana uzaktır

Ruhumu aradım sanki benden uzakta

Yanıyor içimde aşk sönmesi bıraz zor
Buzlanmış dışarısı itfaye çok zor gelir
Ateşlenmiş içimde aşk isiyan ediyor
Şarp la söndürdüm yakarsa kül olurum

Nefesli muzik çalan öpücüğü konduru

Göz yaşımla sana mektup yazmıştım
Kurudu gözlerim kör oldum burda
Gelirsen gel gör ki ben ne haldeyim
Bozulmuş bu şansm benim hastadır

Aşksız yaşanmaz ki küsmüş gidiyor

Rüyamda gördüm tanımıyorum seni
Büyümülendim sana ben şoktayım
Sen kimsin nerden çıktın karşıma
Yok etin sen beni yaşamıyorum ki

Söylemedin sen kimsin kimlerdensin