Her geçen gün bir bir başka günün değişen dünyamın değişmeyen tek mevsimi baharlarımımı süylesem düşen davetsizce gelen kar tanesine.
Avucuma topladığım taşlarla kucaklıyorum, onlarla geleceği. Aldığım her taş tanesine adını sen koyuyorum bir diyer yandanda bıraktıklarım var sesizce adını özlem adını hasret koyduğum.
Yanı başımda çocuk sesleri uzak çok uzakları çağlatıyorlar, bana. avucumun içindeki yüzümü kapatmışım bir daha seni gürmeyecek bir karanlıktayım....
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta