Nağmede saklanan firak

Ey tanbur söyle bunca firakın yankısı nedendir?
Hâlâ titrer mızrabında bî-vefanın kelâmı.
Ben ki istemem o vefasız cemâli, gayrı kârım sendedir.
Lakin gönül mahzun, hâlâ hayran-ı mestânı.

Ona söyle ey tanbur! Vefasıza ne kin beslerim ne de bir zerre ümîd-i niyaz
Söyle ey sâz, yine de susma, yine de söyle, kıl âvâz.
Bir demde çal ruhumun hicran dolu âhını,
Yine bir demde inle hasret ile, anlat şu derdim niçin bî-niyaz.

Artık ben fakîr vazgeçtim âh u zâr etmem o bî-vefâya,
Ne ümit beslerim sinemde, ne de bir recâ-i irşad.
Ben ki terk eyledim hayâl-i vuslatı, ben ki ona gamsızım.
Lâkin ey tanbur hâlâ inler tellerin zel ile, hâlâ derununda yâd.