Yalnızlık denizinde bir sandalım ben,
Dalgalar sessiz, yıldızlar göz kırpar.
Gece karanlığı sarar ruhumu,
Kum dağların üstüne resmini çizdim
Anlayamadığım bir halde
Susuz karanfil, serap gibiydin
Zeytin yeşiliydi gözlerin.
Çöldeki kumlar
Ay titriyor, bu gece bir sarhoş gibi
karanlıktır sokaklar adımların,ise bir eski şarkı sanki.
Kaldırım taşları sayar yalnızlığını usulca,
Bir sigara dumanında kaybolur yüzün.
Adın bir bahar dalında saklı,
Sosyalist bir rüzgâr esiyor yüreğinde,
Toprak kokusu doluyor ciğerlerine,
Ve kalemin, özgürlüğün sessiz çığlığı.
Geniş zamanlar umuyordunuz gizli bahçenizde,
Yanlış tanıtınız kendinizi
Kalbinizi dolduran kin neydi
Bir beklerken binbir pusu kurdunuz
Zamansız bir çocuk ölse göğünüz kararır
tozun gölgesine gömülmüş bir kitap gibiyim
rüzgâr almayan bir değirmen var içimde
sayfalarım sabırlı ama yorgun
içeriye adım atan yok
Zamanın rüzgarları eser dağlardan denizlere,
Gönüller arasında dolaşır, sevgi tohumları eker.
Her sabah güneş doğar, umut ışığıyla dolar gökler,
Akşam olur, yıldızlarla örter geceyi, eski hikayeler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!