Nafi Çelik Şiirleri - Şair Nafi Çelik

Göçer idik, durur molduk,
Mor sümbülden olur molduk,
Beton beton üste konduk! ...
.....Vay dağlarım, sürülerim,
.....Eriyorum erim erim! ...

Kokunu saklamış zaman
Rengini tuvallere aktarmış
Ve duada tüm sevenlerim
Kabede secdedeyim
Gözlerimi kapasam
Seninleyim

Sen gelince çiçek açar
Sürgün atar salkım söğüt
Güneşe özenir tohum
Karakış ilkbaharım olur
Diner sancılarım

Acı gerçekleri sersem önüne,
Yine böyle mutlu olacak mısın?
Erip ayrılığın acı gününe,
Saçını başını yolacak mısın?

Bir ömrü teperek kapına gelsem,

Seni seveli düştüm küpköklerin içine,
Acımadın sen bana, üssüme üssü yazdın.
Yalvardım kurtar diye, senin gibi birine,
Çarpanlara ayırdın, tekrar bir üsle çarptın...

Bu kenti hiç sevmem, sen gittin diye,
Bu yüzden Mersin'i yakasım gelir...
Yandıkça yüreğim, koca denizi,
Buz yapıp bağrıma, basasım gelir...

Ay küskün duruyor, güneş hiç doğmaz,

-Ruhları şadolsun-

-1-

Mersinin Arslanköyü
Nüfusuna kayıtlı

Bu kaçıncı bayram senden uzakta
Soframdaki tek meze yalnızlığım
Unutmağa çalıştığım gözlerinin bal rengi
Ve saçlarının kokusu beni kahreden
En son ellerinin sıcaklığı girdi rüyama
Silindi silinecek hayalin

- Şehitler böyle seslendi-

Sahi nerde kaldı dost bildiklerimiz
Bir çağrı mıydı gözyaşlarınız yalnızlığa
Yıllar geçti aradan
Yığıldı geceler üstüste

Yıllar var ki gönlümde bir meçhul hayal yaşar
Bir sel oldu bu aşkım bir ömür boyu akar...

Yaşamak ümidiyle geçerken günler bir-bir
Kalemimden dökülen sana olan sevgidir...