N'olur Kal Şiiri - Halil Kumcu

Zaman durur gittiğinde;
Her saat, boş bir yankıyla çalar.
Terk eder akrep yelkovanı;
Her anım, bir sensizlik yarasıyla kanar.

Sana tutkun sokaklar,
Boş duvarlara adını fısıldar.
Köşe başlarında hep sen varsın;
Bir yokluk suretidir beni yakalar.

Gözlerim, karanlığın şehrinde bulur kendini.
Gidersen, güneş doğmaz;
Sesin, uzak bir hatırada titrer, ıraksar.
Gece bitmez, gün ağarmaz.

N'olur kal, n'olur!
Bir gölge gibi sar içimi.
Varsa, yokluğun da kalsın;
Sensizliği al... Taşıyamam ki kendimi.

Sevdam, yokluğuna küssün artık...
N’olur benimle kal,
Bu hayat, sensizlikle son bulmasın!
Yoksa ağır gelir üstüne aldığın vebal…

9 Ocak 2025 / Perşembe / Ankara