Müzeyyen Boyraz Şiirleri - Şair Müzeyyen ...

Daha ilk görüşte yıldırımla yüreğime değip,
olsa da ayrılık ben de hiç bitmeyenim;

Kaç yıl önceydi bir gazetede görmüştüm,
hançer yarası haberi son veren senden?
Kader-i arabamıydı sarışın ve renkli gözlü,

Bayram geliyormuş; Ama ne?
Sanki pek hoş,
Bir tanrı kulu deli divane..
Oysa her şey boş,
Mutluluk çoktan virane..
Peki bu telaş ne?

İsterim ki;
Acıtan dertlerini kadehine değil,
anlat bana;
kadehime dök sızıda yüreğini..
ferahlığın sevda zirvemi büyütürken;
dileğimden say sevinçlerini..

Nasıl ki;
Uzun ve karanlık bu geceme,
Şafaktan ötesi yoksa,
Çağlaya, çağlaya akan nehre de;
Denizden ötesi yok...

Aslında; bu kitabın özünde aşk duygusu olacaktı. Yani aşka akan şiirler olacaktı. Başlangıçta öyle düşünmüştüm ve öylesine önsözlü şiirler yer alacaktı. Ama yazarken durum değişti. Farklı tarz şiirlerimi ve yazılarımı da koydum bu kitaba.. Hayata dair ne varsa işte ve öylesine…. Belki daha iyi oldu veya belki kitabın ruhu bozuldu. Bilemiyorum ama bu da; okuyanların yorumuna kaldı artık.. Ben yine de öylesine yazmaya devam edeyim bari.. Tam da içimden geldiği gibi… Öylesine işte… Hani sizde belki öylesine okursunuz..


Yıldızların en parlak olduğu bu gece;
Evrene hakim ay ışığı vurdu gül yüzüme
Ve sensizlik kaygısından uzak bir şiir;

Şimdi ben;
sanki ıssız bir çölde kaybolan,
ama sadece;
benim bulduğum suyu içiyorum..
Şöyle kana, kana ve dibini bulana dek…
Yada belki;

Ah be bitmeyen sevdam yine de ölemedim.
Sonun gelmesi zor değil ama yazılısın kaderime,
Böyle bir ihtimali de umuttan sayınca çaresiz;
Sensiz ölümle kefen bana haramdı gidemedim.

Kuru kalabalıklar içinde yalnızdım hem de yetim.

Ne senden umutluyum,
Ne de sensiz mutlu,
İlle de aşk diyorum.
Yolun aşka çıkar mı?

Ne sende yaşıyorum,

Hayattan neden bıktım ve derde gamı nasıl kattım?
Çektiğim eziyeti ve çilemi kimseye anlatamadım ki;
Ruhumu mengene hapsinde konuşmaya zorlarken;
Kelimeler acizliğinde kıvranarak suskun kalmışsam,
Beni yaratan ve biçare kaderi yazan ben değilim ki! ..

Basit anlatımla; nefes alıp vermektir. Ama kişiye göre de değişir tabi... Kimisine göre; sadece eğlence, kimisince; ille de para, bazen de biri için; sadece şen bir kahkaha.. Kimi der; “ille de çalışmak”, ama bir başkası; belki sere serpe uzanacak v.s. Oysa bencileyin tarifle; “yaşam kul eli değmemiş doğa ve belki de yaşamak da; Ferhat ile Şirin, Kerem ile Aslı, Leyla ile Mecnun olabilmektir” derim. Hatta; “yaşamak üzerine daha ne dizeler dökülür, kim bilir kimin kaleminden, ama şimdilik bu kadar aktı yüreğimden” diyerek şiirle devam ederim;



Ezan sesinin huzuruyla uyanmak,
Horoz'un ötüşünü ve kuşları dinlemek,