Muzaffer Yıldırım Şiirleri - Şair Muzaff ...

akıl doğrayıp
duru tirit suyuna
beyni sulandı

aldandı gözü
kuyu sanıp çukuru

delinin teki
bir taş atar kuyuya
kırk akıllı yok

çıkmıyor taşı
azı dişe dokunur

Ağzımda emzik meme
Büyüyorum sere serpe
Sakın kimseye deme
Çocuk muyum ben anne

Ak toprağı elediniz

şimdi çocuğum
bak, mavi bir boncuğum
takılcak zaman

yıldız oynarken
aslında benim kayan

insan içinde
doğruluk var mı diye
söze bakılır

küller içinde
kıvılcım var mı diye

Aş/

günde üç öğün
kuru yarı ne varsa
aç kurt in yıkar

her üç kişiden
dördü şair olan halk!
bulmuş işini

bak şu işe bak
grevsiz sendikasız

birden kavrulur
odun gelir kül gider
göğe savrulur

sanki uzun bir ömrü varmış gibi
bizi bekle diyoruz bir de
daldan yaprağa
telaşla uçan kelebeğe

şunun şurasında

yüreğim ki, taş oldu
sevecek hal mı kaldı
petek o kadar boş ki
tadacak bal mı kaldı

kocadı ömür ağacım