Mutluluğun Resmi Şiiri - Kasım Kobakçı

Sözcüklerden ördüm gökkuşağını,
Sevgisiyle sardım, bütün dünyayı,
Hiç almadım, insanların ahını,
Ben çizdim bu resmi, elimde değil.
*
Renkler serdim, gökyüzünün alnına,
Gözyaşı döktüm, her bir damlasına,
Ne fırtına dinler, ne de sızıma,
Yazdım bu şiiri, senden habersiz.
*
Mavilerde boğuldu, tüm kederim,
Yıldızlara düştü, o son harflerim,
Gökyüzünden bir damla, son seferim,
Ben çizdim bu resmi, elimde değil.
*
Yemyeşil ova, boyanmış adeta,
Toprağın kokusu, gelince akla,
Ne bir sonu var, nerede o nokta,
Yazdım bu şiiri, senden habersiz.
*
Sarılar düşer, güneşin tenine,
Kızıllar batar, kalbimin içine,
Bitimsiz bir sevgi, koydum resmime,
Ben çizdim bu resmi, elimde değil.
*
Turuncu ateşi, yakar kalbimi,
Morların hali, ruhun sükuneti,
Şiirler yazar, gönlün her bir hali,
Yazdım bu şiiri, senden habersiz.
*
Pespembe düşler, serdim bulutlara,
Her bir düşüm, bir damla gözyaşına,
Özel mana kattım, her bir anlama,
Ben çizdim bu resmi, elimde değil.
*
Şiirler serdim, her bir dizesine,
Kelime kelime, her hecesine,
Özenmedim sesine, hevesine,
Yazdım bu şiiri, senden habersiz.
*
Gökkuşağı altı, yürek atardı,
Bir rüya gibi, her biri anımdı,
Al rengine akan, benim kanımdı,
Ben çizdim bu resmi, elimde değil.
*
Ördüm dizelerden, bir gökkuşağı,
Sonsuz bir aşkla, her bir ağlayışı,
Bir rüya gibiydi, her fırtınası,
Yazdım bu şiiri, senden habersiz.
*
Renklerin dansıydı, göğün altında,
Bir şiir gibiydi, o her bir damla,
Ne bir sonu var, nerede o rüya,
Ben çizdim, o mutluluğun resmini.