Giderken ben senden, başım dik yüzüm gülüyordu.
Islak kilit taşlar arasına sıkışmış bir mutluluğu arıyordum.
Sen ise sivri parlak pabuçlarınla, darbe üstüne darbe indiriyordun.
Bir ağıt sesi yükselirken karşıki dağı sis bürümüş yamacından,
Bulutlar bütün iştahıyla indirir ne var ne yoksa üzerime.
Islanır baştan aşağı yorgun bedenim, üşür kendi haline,
Sende kalan bir kaç şiir ve adına yazılmış bir akrostiş den başka nem kaldı ki?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta