Hepimiz yazarız bir şeyler hakkında...
Hepimiz karalarız bir kağıda...
Ama neden hep sonra temize çekeriz yazdıklarımızı?
Neden korkarız o ilk kağıtları saklamaktan veya insan içine çıkarmaktan?
Neden cesaret edemeyiz?
Acaba neyi saklarız insanlardan?
Yoksa cahilmiyiz?
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
yazınızı okuyunca aynı ruhu taşıyor gibi oldum...gerçekten yerden göğe haklısınız..anlatmak istediklerimizi temize çeke çeke,esas demek istediğimiz çoktan bir zırha girmiş oluyor..selamlarım yeniden..
Puanı olmayan yazınıza tam puan verdim.Çünkü şiirin hikayesinide okuyup yüreğinizin güzeliği ve ilginç bir yazış tarzı geldi bana.Saygılarımla...
evet haklısını aslında...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta