Mustafa Zincirkiran Şiirleri - Şair Must ...

Hazreti Âdem ki nesilden nes’le
Bizlerde yâşayan insandır baba.
Darda kalır isen çağır bir sesle
İmkânlar döşeyen insandır baba.

Ne kadar evlâdı olursa olsun

Babam dedim, işte ciğerim yandı
Seni anmak kolay olmuyor babam.
Yaşım altmış beşe geldi dayandı
Bu dünya kimseye kalmıyor babam.

Elinden emekli alın teriyle

Türk’ün atasından Kalan bir miras
Ozana güzergâh, yoldur bağlama.
Onu tanır Tuna, Ceyhan ve Aras
Ozan sana sadık kuldur bağlama.

Türkülerle gönlü aşka getiren

(Âşık Pir Bekir Cıla’nın şiirine nazire)

Dostlar meclisine davet olursa
Aşklar onun olur gel bahanedir.
Konuk gideceği yeri bulursa
Aşlar onun olur bal bahanedir.

Bahar geldi toprak nebat canlandı
Baharı ve yazı herkes yaşasın.
Ağaç sürgün verdi yiğit kanlandı
Kış soğuğu artık bizi boşasın.

Tüm ağaçlar önce çiçek açıyor

(Fasl-ı Muhabbet şiiri)

Kadirli’ye bahar geldi şenlendi
İkizli üçüzlü kuzumuz olsun.
Açıldı çiçekler ruhlar dinlendi
Baharı işleyen sözümüz olsun.

(Gençliğe bir özlem şiiri)

Beni benden etti yaktı yandırdı
Bir güzele baktım, bakmaz olaydım.
İşvesiyle beni zehre bandırdı
İşvesine taktım, takmaz olaydım.

Bugün nisanın dördü kaybetmiştik biz seni
Unutmayız ar bize geçse yıllar Başbuğum.
Ruhun gönlümüzdedir mezar saklar bedeni
Ankara soğuğunda doldu yollar Başbuğum.

Başbuğum ülkücüler tam da üç parça oldu

Dalgalanır Bayrak, gölgesi yeter
Şehit kanı olan ‘al’ı unutma.
Tabutta şehidin üstünü örter
Omuzda taşınan ‘sal’ı unutma.

Harpte koşar Allah Allah diyerek

Sevginde samimi değilsen gelme
Seveceksen eğer beni böyle sev
Şıpsevdi ruhuyla kalbimi delme
Seveceksen eğer beni böyle sev.

Yalnız bana güller dereceksen der