Mustafa Yılmaz 4 Şiirleri - Şair Mustafa ...

Sadece bir şarkı söyle bu akşam…
Kahırdan ve acıdan çıkmasın ses…
Bir rüzgâr essin doğudan,
ta güneşin doğduğu dik yamaçtan…

Hani çocuklara masallar anlatılır gibi,

Ne sana yazmaya,
doyabildim...
Ne de,seni,
düşünmeye...

Ne olacak halim?

Birbirine zıt anlamlı iki cümle…
Ve
biz bu iki cümleyi de özümseriz…

“Güzel günler göreceğiz…”
Ve

Neden herkes “kendine iyi bak” denilenlerden, oluyor?
Yok, yok ben kabul etmiyorum,
talan et, darmadağın bırak,
sonra da “kendine iyi bak”… Yok arkadaş…

Ben bir defa seni seviyorum demişim,

Bitmedi, bitiremedim seni,
bak güz,
bak yine hazan mevsimi,
ve yine eylül, yine hüzün...

Bu kaçıncı yaprak dökümü zamanı,

Bedenimde kaldı artık sürüklendiğim kış ayazı...
Hadi konuş bana, birşeyler söyle, yokluktan, varlığına dönüşlerini anlat...

İstersen bir masala dahil et bizi ama konuş...
Konuş ki karanlığa kapadığım kendimi çek al, bir yazgıydı senli yaşamım ki değiştir kaderimi...

Bir farklı hüzün var benliğimde,
bir başka şarkı var dilimde…
Tam bir yürek vardı içimde,
şimdi kırık dökük ruh halinde…

Kırılası bu camlar,

Adsız, isimsiz bekleyişler sarar avuçları...
Hayat söyleyip istediklerimizde SÖYLEYEMEDİKLERİMİZLE tutuyor bizi ve de boğuyor...

Oysa ne kadar çok şey var söylemek istediğimiz o kadar çok şey varki
belki de en çok mutlu olacağımız cümlelerle boğuluyoruz söyleyemediğimiz için...

Mutluluk günlerinin ardında kalanlardı tüm bu hüzün anılarının hikâyesi...
Hüzünlerimizle doyururduk biz bizi birbirimizdeki açlıklarımızda...
Her şeyin başındaki sen varlığı idi bu sevinçlerin ve de hüzün günlerinin ardındakilerde...
Tüm umutların baş edilmez hıçkırışlara dönüşmesinin ardında bence bir tek sen vardın...
Yılları bu günlere sürüklememde sen varlığına duyduğum tükenmez bir sevgiydi...
O günlerde bayram sevinçleri yaratan, bu günlerde kasvetli yaşama dönüşmemin de tek sebebi sendin...

Yine sancılı bir gidiş başladı yüreğimin kuytularından...
Yine göründü yolların izleri düşüncelerimden öteye doğru...

Kar tanelerinin soğukluğu düşüyor yüreğimin yaralarının üstüne, omuzlarım da üşüyor, dargın bir mevsim sonu bu haykırışın başı...
Hüznün bir köşede beklediği bir köşe başı yarışı bu hayatın hırpalanışlarına karşı sinmeler bunlar...
Soğuk, serin ve kavurucu iç yangınları bu genizleri yakan isler...