Mustafa Öncer Şiirleri - Şair Mustafa Öncer

Yorgun düştü ayaklar hep seni aramaktan
Gezdim durdum her yeri yine de bulamadım
Yoksun kaldı parmaklar saçını taramaktan
Herkes buldu dengini ben senin olamadım

Kalbim küt küt atıyor bak ismini andıkça

Ben sana ulaşmak için
Gittim karlı yollardan
Aştım kimi zaman dağları
Kimi de geçtim ovalardan

Gündüz gece demeden

Ben seni sevdim bir de sevdiğini
Bilirim sevdiğimi bildiğini
Görseydim bir gün bana geldiğini
Ölürdüm sevinçten biliyor musun

moncer

Ben seni sevgili;
Gecenin zifiri karanlığında
Sanki bir anda karşıma çıkan,
Hayalin gözlerimde canlanan,
İçimi ürperten, alev alev yakan,
Damarlarımda dolaşan kan,

Gece ayazın vurduğu cama,
Dondu parmağım yazamıyorum.
Seni her zaman ararım ama,
Nerdesin diye soramıyorum.

Sevgin kalbimde silinmez hece,

Neredeyim diyorsun ya sen bana,
Kalbimin en mutena yerindesin,
Ne işitmek istersin benden yana,
Seni çok özlediğimi bilesin.

Sevmektir seni bil, gönlümün huyu

Bir cihan padişahı, muhibbi nam-ı diğer,
Anlatır bir mısrada, önemini sağlığın.
Soluduğum her nefes, mutlu ederse eğer
Bil ki işte o zaman, yeter senin varlığın.

Yüreğimde açan gül, susuz kalıp solarsa,

Ah bu çözülemeyen bilmeceler
Dudaklarım hep ismini heceler
Açtım tableti sohbet ederiz diye
Sanırım yoksun sana iyi geceler

İnsan ne çok özlermiş meğer

Hasret kaldı sana bu gamlı yürek,
Takat bitti dizlerde beklemekten,
Tahkim ederim gönlümü bilerek,
Bilmem anlar mısın bunu gerçekten.

Hep kalpten özledim seni yıllarca,

Bilmem hatırlar mısın?
Tan yeri ağarıncaya kadar,
Yüreğimizi titreten ayaz gecelerde,
Çok sabahlar etmiştik biz seninle...
Sabahın seher vaktinde,
Kalkardı ellerimiz semaya, Yönelirdi kalplerimiz duaya,