İnsanın bekleyeni olmalı hayatta,
Kavuştuğunda öpüp koklayacak,
Bir de özleyeni olmalı insanın,
Sarıldığında hasret son bulacak.
Baktıkça gözlerine huzur bulmalı,
Sensizliğe koymadım ben hiç limit,
Sofrada zeytin, peynir, çay ve simit,
Geçerken uğrarsın diye bir ümit,
Her zaman Gönlümün kapısı açık.
moncer
Benli bir sevgiye dair
Bir ümit kırıntısı olsaydı eğer içimde,
Gecenin sensizliğinde
Derin ve koyu sessizliğinde
Işıl ışıl parlayan gökyüzünden
Bir bir toplardım yıldızları çiçek yerine
Bir yıl dönümü daha; sağlıkla, sevgiyle ve aşkla...
Hatırlıyor musun sevgili?
Göz göze bakışmalarımızın uzaktan,
Yakınlaşıp sözcüklere döküldüğü o AN'ı.
Bir bayram günü, kaş göz işveleriyle anlaşarak,
Her zaman olduğu gibi yine acelecilik yaptım ve sabahın yedisinde feribota bindim. İninceye kadar iki saat yolum var. Biraz kestirsem iyi olur da ne kadar uykusuz olursam olayım uyuyamam ki. Yanıma kitap almayı da aklıma getiremedim. İnternetten kitap ya da gazete okumak veya sosyal sanal alemde dolaşmak için de paketim bitmiş. Yenilenmesi için sadece bir günüm var. Bu nedenle ek paket almak da gereksiz gibi geldi. En iyisi yazmak. Allahtan telefonumun şarjı dolu. Gittiğim yerde boşalırsa doldururum yine.
Yazayım da ne yazayım. Bir konu lazım. Derken feribot hareket etti. Denizin içinde hareket halindeki gemilerin ışıklarının oluşturduğu yakamoz harika. Hava hala karanlık. Kıyıdan ayrılırken İstanbul'a doğru baktım da ışıl ışıl. Uzaktan Sultanahmet camiinin altı minaresiyle birlikte o muhteşem hali görünüyor. Atalarımız ne miraslar bırakmış bize giderken geride. Bizim torunlarımız da bizim bıraktığımız mirasla gurur duyarlar mı acaba...
Bu arada gemi ilerliyor yavaş yavaş karanlıkların arasında. Uzaktan bir adanın ışıkları görünüyor denizin ortasında karanlıklar içinde parlayarak. Gökyüzüne doğru baktığımda seher vaktinin alacalı aydınlığı görünüyor. Belli ki hava kapalı. Bulutlar güneşin günü aydınlatmasına engel oluyor sanki. Ortam karanlıktan alaca karanlığa doğru evriliyor yavaş yavaş.
Allah'tan gemimin sol ön kenarında pencerenin yanında oturuyorum da dışarıyı seyrediyorum kafamı kaldırıp telefondan ara ara. Üçlü koltuktayım ve yanımdaki iki koltuk da boş. Bu da her zaman nasip olmayan güzel bir şans.
İki geminin ışıkları yansıyor tam ufuk çizgisinde. Aklıma ortaokulda coğrafya dersinde dünyanın yuvarlaklığını anlatmak için verilen örnek geliyor. Ufukta bize doğru gelen gemimin önce direkleri sonra gövdesi görülür.
Bu arada ortam yavaş yavaş aydınlanıyor. Deniz sakin. Gemi ağır ağır yol alıyor. Birden ... diye devam eder ya romanlarda içinizi ürperten kelimeler. Yok çok şükür biz hala sakin ilerliyoruz.
Gonca gülümdün bir zamanlar koklamaya kıyamadığım
Şimdi açıldın saçıldın serpildin tüm güzelliğinle
Dokunsam dökülecek taç yaprakların birer birer
Yine dokunamıyorum sana
Bu sefer kıyamadığımdan değil
Düşen yapraklarını yerine koyamadığımdan
Esselamü aleyküm ey alemi ervah,
Başlıyoruz duaya gönülden bismillah,
Dileriz ulaşır yaptığımız dualar,
Felaha erersiniz kabrinizde inşallah.
moncer
Geceler rüyalara gebe iken yıldızlar altında,
Yollar aşılır gitmek için hedeflenen menzile,
Bırakmadıysa eğer sahibi kapıların ardında,
Bitmez sevdalar düştüyse bir kere gönül evine.
Akıp geçsede ömürden yaşanmış yıllar,
Ben seni kalbime gömdüm,
Damarlarımda dolaşan kansın.
Yansın aşkından, bedenim yansın.
Rüyalarımı, hülyalarımı süsleyen,
Masallardaki o güzelim perisin.
Hava sıcak mı sıcak
Ciğerimi haşlıyor
Yanıyor şimdi ocak
Hayat gece başlıyor
Seninle geçen demler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!