Mustafa İbiş Şiirleri - Şair Mustafa İbiş

Yaktı sigarayı çekti derinden
Hatıraya daldı eskilerinden.
Bir rüzgar hissetti memleketinden.
''OY'' dedi yutkundu eğdi başını.

Sanki maşattaydı rüzgar eserken.

Arifden kelam ola
Dostun gönlünde kala
Birbirine ram ola
Eğilip bükülmeden.

Arif olanlar anlar

Camide saffa durur, kıyamda el bağlarım
Allah'tan başkasına eğilmedim eğilmem,
Başkasına ağlamam ben rabbıma ağlarım
Rüku secde dışında eğilmedim eğilmem.

Ne el etek öperim, ne akula bel bağlarım.

EMMİ


Birde baktın yolculuk mezarlığa çıkıyor
Şimdi gidemem diye haydi geri dön emmi

Ey can üzülme...
Gündüzün geceye dönüşü seni üzmesin,
Nurefşan şafaklar yakındır.
Kışın bahara tevdiği,
Gecenin gündüze meyili,
Beklenen bahar sabahlarının yakınlığına.

Ey Can Üzülme...
Cemreler de düştü bak
Artık mevsim bahara erdi,
Erken atıyor şafak.

Ey can üzülme...
Baharın o enfes kokusu geldi
Artık ürkek uçmuyor kuşlar
Daha özgür, daha güvenle
Yükseliyor gök yüzüne
Yükselirsin eğer kendine güvenirsen

Hazreti Adem'den beri aynı gam, aynı tasan.
O ise ahirette ne kesen var, ne kasan.
Gideceksin çare yok, ah o gidişi anlasan.
Değer mi? haksızlığa, yolsuzluğa ey insan.

Kâbil'in hasedi idi Habil'i öldürmesi,

Gökyüzü kararıp doğduğunda yıldızlar,
Karabasnalar gibi üstüme çökersiniz.
Yıldızların aydınlığı kar etmez karanlığa,
Bir garip bulduk diye bayramlar edersiniz.

Ruhumdaki aydınlığı karanlığa hapseden siz,

Bir kilimdir ilmek ilmek
Türlü renkte açar çiçek
Şimdi bizlere emanet
Anadolum canım yurdum