Mustafa Erol Şiirleri - Şair Mustafa Erol

Ben, şehitlik makamına yakın yerde doğdum.
Şehidi olmayan aile yoktur bizde.
Lakin, benim şehidim çok taze.
Evet,burası GAZZE…
Ezan sesi duymalıydı doğunca kulaklarım.
Duymadı.

G.A.M ÜÇGENİ
(Gönül- Akıl- Mantık)

Yaptığı her işte, planlar yapar.
Neticesi güzel, olsun der akıl.
Kimi hak kimi de, şer yola sapar.

Ey yâr,
Ey yâr,
Ey yâr,
Sanma çıkarsın bir dem aklımdan.
Bilesin ki her an,
Canım seni canında duyar.

Bir zamanlar;
Bir kafir vardı Ebrehe adında.
Zalim anıldı insanlık yadında.

Kabe’yi yıkacağım derdi dili.
Bunun için topladı nice fili.

EY HÜZÜN

Ne kimse sevdi senin kadar,
Ne de kimse anladı beni.
Nasıl anlamışsan ruhumu ey hüzün,
En onarılmaz yanlarımdan vurdun hep.

GÖNÜLDEN DAMLALAR…

Gönlümdeki güle, yazar yüreğim.
Şiir bana, ben şiire gereğim.

Şiirler yürekten, çağlar akarlar.

GÖNÜL GEREKİR

Haykırmak ister öz, sözümüz yetmez.
Güzel özden gitmez, hiçbir yere kir.
Göreyim dese göz, gözümüz yetmez.
Görmek için illa, gönül gerekir.

GÖNÜL GÜLÜ

Nice bağlar varken, yüce dağlarda,
Bülbülü bağına, saldı bu gönlüm.
Elbet yaşar adı, nice çağlarda.
Zira bağda gülü, buldu bu gönlüm.

GÖNÜL GÜNEŞİ

Nasıl yaşadığını bilir misin sarayında gönlümün.
Etrafımı seninle çevirdim ağaç gibi.
Ruhumda seni taşırım her an taç gibi.
İnan her an seni arar gönlüm ilaç gibi.

GÖNÜL NİŞANIDIR GÖNÜL

Nişan vurur gönle, gönül derlerdi.
Böylesi sözlere, gönlüm gülerdi.
Ne zaman gözüme, gözün belirdi.
Sımsıcak bu sevdan, aktı gönlüme.