Mustafa Erol Şiirleri - Şair Mustafa Erol

Konya’nın Çumra İlçesinde doğan şair Mustafa EROL; ilk, orta ve lise tahsilini Çumra’da yaptı. Dicle Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği bölümünden mezun olduktan sonra bir yıl Konya Güneysınır İlçesi Gürağaç Köyünde vekil öğretmenlik yaparak öğretmenlik hayatına giriş yaptı..
Erzurum Narman İlçesinin Başkale Köyünde beş buçuk yıl müdür yetkili öğretmenlik yapan şair Mustafa EROL, Başkale Köyünden sonra Antalya Manavgat İlçesine atandı. Manavgat’ın; Ahmetler, Belenobası, 75.Yıl Cumhuriyet İlköğretim Okulu ve Yunus Emre İlköğretim Okullarında görev yaptı.
Memuriyeti süresince; müdür yetkili öğretmenlik, müdür yardımcılığı, okul müdürlüğü ve dört yıl da Milli Eğitim Şube Müdürlüğü yaptı. Daha sonra idarecilik görevinden istifa ederek asli mesleği olan öğretmenliğe döndü ve şu an Manavgat Yunus Emre İlkokulunda sınıf öğretmeni olarak görev yapmaktadır.
Şiirleri Türkiye’de pek çok gazetelerde, edebiyat dergilerinde yayınlanan Şair bir süre de, Konya Postası Gazetesinde “ATEŞTEKİ ATEŞ” isimli köşesinde günlük köşe yazarlığı yaptı. Şairin şiirleri halen Manavgat Nehir Gazetesinde “ AYA GÜN DEĞDİ “ isimli köşesinde günlük olarak yayınlamaktadır. Pek çok şiir yarışmalarının, şiir şölenlerinin düzenlenmesinde de aktif rol oynayan şair, evli ve üç çocuk babasıdır.

Neden Zulüm Var

Kim vurabilmiş ki yıllara dizgin,
Ben vurayım….
Kim durdurmuş ki akıp giden zamanı,
Ben durdurayım.

Neolitik Çağdan Mahşere

Kalbime yapılsa, eğer bir kazı.
Adındır ordaki, en güzel yazı.
Nasıl kazınmasın, bu kalbe ismin.
Elbette çekerim, her türlü nazı.

Aklıma sen düşende, ölür tüm evler…
Sanki mil çeker, bütün evlere devler…

Söner tüm evlerin ışıkları, bir bir…
Sanki mahalle değil de, olur kabir.

HAKKA KULDUR MİLLETİM

Ne Rus ne Amerika,
Hakka kuldur milletim,
Olamaz küfre arka,
Hakka kuldur milletim,

Hoşgörü (Değerler Eğitimi Şiirleri)

Hoş görmek gerek, her tür fikri.
Çünkü, her insan fikriyle yaşar.
Eylemler suçtur, suç olmaz fikri.
Hoşgörüsüz insan, bir an yaşar.

İçimden bir ses der ki bana:
“Ne yazıp durursun boşuna,
Anlatamıyorsun işte, yeter yazdığın.
Anlatamıyorum diye yâre sevdayı,
Yeter kendine kızdığın.”
Eski sevdalar nerde diyenler,

İçimi, için için içen

Anlatamam, kalbimi delik delik delsen de.
İçimi, için için içen en büyük sırdır aşkın...
Sevgilim, kendini bende bilmesen de bilsen de,
Bir sen, bir ben,bir de Allah’a ayandır aşkın.

Vekil diye bunları, maalesef millet,
Adam sanıyor gardaş, adam sanıyor,
Canımıza taht etti işte bu zillet,
İçim yanıyor gardaş, içim yanıyor.

Ateş düştü ağlıyor, nice ocaklar,

GAYE SENSİN

İşledim gönlüme seni, nakış nakış.
Can özüm, nakışına kurban olurum.
Gönül bağımda sen varsın ya, olmaz kış.
Hem bahar, hem kışına kurban olurum.