Mustafa Erol Şiirleri - Şair Mustafa Erol

Bir Bahar Günü

Bir bahar akşamı gördüm seni.
Kalbe merhem diye sürdüm seni.
Okunanı değil,canlısıydın şiirin.
İlmik ilmik dokuyup,ördüm seni.

Bizans Pususu

Eskiden beri,dünyanın kanunu,
Yiyecek kurt kuzuyu,su bahane.
Düşünmez kimse,kendi sonunu,
Bizans usulü,pusu şahane.

Günaydın



G ündüze merhaba diyelim artık.

Hakkın Sesi

İmansız şuursuz kimselerin gelmez bize güllesi.
Kaldır kardeşim ye’si,zaferdir elbette Hakkın sesi.

Mustafa EROL

Gönle Şiir

Nûcmun en parlağı görülmez ki gece.
Çünkü boğar karanlığı, gündüz olur.
Esmanın hepsini yazsam hece hece.
Her bir isimde gönlüm, ismini bulur.

Ey insan

Evvelin bir damla menî,sonun lâhşedir kabirde.
Bu gerçeği unutur da,yarışırsın riyâda kibirde.
Ey insan, Hep dünyayı değil,Ahreti düşünsen artık bir de…

Kafa sağ mı?

Üzülme, zulüm yalnız kendin için diye.
Kafa sağ mı olur varır gider gardaşım.
Takma kafana; şu nasıl,bu niçin diye.
Kafa sağ mı olur varır gider gardaşım.

Kızım Şeydanur’uma

Alev alev yanıyor içim şu an.
Durdukça bu bedende bu can,
Yanacak içim biliyorum alev alev.
Çünkü sen dolduruyormuşsun evimizi meğer.

KIZ ÇOCUKLARINA

Kız çocuklarında, budur hep kader.
Göçebe kuş gibi, uçup giderler.
Bazısı bir ömrü, ederler heder.
Bir eloğluna kol, açıp giderler.

ESMANURUM

Daha dün gibi gelir, doğduğun gün bana.
Minnacıktı; ayakların, ellerin senin.
Nur topu doğurmuştu annen, o gün bana.
Esmanur oldu onun için, ismin senin.