Karanlık ve yapa yalnız geçen
Gecelerimde rüyalarıma girip
Hayallerimi süsleyerek,beni
Kollarına alıp,soğuk kış gecelerin de
Yatağımı ısıtan,ellerimden tutup
Dudakların da sevda türküleriyle
Gidiyorum bu şehirden
Sana hasret sevdamı bırakarak
Sessizce arkama bakmadan
Seni seven bir kalp bırakarak
gidiyorum bu şehirden
bir daha dönmemek üzere
Arzular buz tutmuş harman yerinde
Sevdalar asılı kalmış hazan yaprakları ucunda
Umutlar seyire çıkmış dünyayı bulutlar üstünde
Erişmek ne mümkün,
Aşkın gönlümde ateş olup düşmüş yanar içten içe
Gözlerim puslanmış,ayrılık bir yara yüreğimde
Özlemin yüreğimde bir yangın
Hasretin bir ateşse sinemde
Yokluğun hüzündür yüzümde
Sevdan baharsa gönül bahçemde
Aşkın, gonca gülüdür bahçemin
Ben bir bekri isem meyhanelerin
hazırım sana
belki de bilmiyorsun
seni ne kadar çok sevdiğimi
belki de bunu sana anlatmayı
başaramadım ve sevgimi
ifade edemedim
Mağrur bakışlarında
Kayıp olurken düşlerim
Aşk tuzağında intihar etti benliğim
Yalın ağıtlar yaktım
Kader oyunlarında çaresizliğimden
Gözyaşlarımda dem bulurken yalnızlığım
Yarınlarımın karanlık
ümitlerimin tükendiği
gecelerin sırdaşım olduğu,
sevmek mi tövbe dediğim
bir gündü.
Gece de fırtına tufan ne ararsan vardı
Dışarısı zifiri karanlık
Köhne sokak lambasının ışığı
Sokağı aydınlatmaya yetmiyordu
Gecenin yürekleri ürperten sessizliğini
Az ilerideki izbe meyhaneden çıkan
Birkaç sarhoşun ayak sesleri bozuyordu
Bahar yağmurlarında ıslanmak istiyorum
Seninle el ele Kordon da yürürken
Saçlarına düşen her damlası yağmurun
Süzülürken tenine doğru
Sana sarıldığım zaman,teninin
Sıcaklığında erisin bedenim
Sevdim seni be güzelim
İçinde yalanı olmayan
Tertemiz duygularla sevdim
Gönül kapımı açtım sana
Sonuna dek
İstedim ki yalnızca seni seveyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!