Musa Yalçın Şiirleri - Şair Musa Yalçın

Karamsarlık limanına
Demir atmış gemi
Dalgalar vurur
eskitir güverteyi
Bilmez mi liman
Sadece mola yeri

Gece güneşe hesap soramaz !
Ay'da aldığı payı inkar edemez
Dünya döner durur içindeki gibi
Ama mukaddes nizamı bozamaz

Aşkın düştüğü yürek

Yalın ayak çöl podyumunda
Topuklu ayakkabı takırtısı yok
Havada kurşun sesinden başka
Tende Çiçekli baharatın yokluğunda
Kapladı yeryüzünü barut kokusu

Nasibini alıp gidiyor kedi
Oysa balıkçı olta ile çok bekledi
Yağmur yağmur yağar kısmet
Yine de düşmez insanın nasibine

Gözün altı da üstü de kirpik

Ne var ne yok oralarda
Canlı dolu mu sokaklar
Sessiz sakin mi hayatlar
Renkli sıcak mı bakışlar

Merak etme; aynı değil

Ne güzel bomboş otobüs
Yarım saatlik yolculuk
Tam kestirmelik üstelik.
Cama yaslanan baş
... mışıl, mışıl.

Hüzün; Baştan aşağı hüzün.

Yerin yedi kat altı, göğün yedi kat üstü...

Şehirler arası hızlı tren vagonu gibi hayatım
Bir duraktan bir durağa
Koca bir ömür var her durak arasında

Bir çok insan inip biner vagona
Her gelen tüketir ruhu, eskitir bedeni

Papa II.Julius vaadinde

Michalengelo'nun tavalinde yükseliyor sessizlik.

Yürüyoruz farklı yöne doğru
Ellerimiz cebimizde
Ayaklarımız gururun izinde

Elbet bitecek bu karmaşa
Tükenecek hasret bizimle