Çiçeği dalda severim
Kuşları yemyeşil ağaçta
Yemişi tabakta severim
Rüzgârı alaca sabahta
Mehtabı suda severim
Dünyadaki nasibim gün gelip de bitince,
Can bedenden ayrılıp ahirete göçünce,
Sual edilirse buradan nedir hatırladığım?
Sevgidir diyeceğim hiç unutamadığım.
Riyasız, çıkarsız, gönülden sevmek,
Her yıl Eylülde gelen öğrencilerim
Eylül geldi geçiyor, siz neredesiniz
En haylazınızı bile çok özledim
Bilin ki hepiniz kalbimdesiniz
Unuttum sanmayın sakın sizleri
Hava sıcak diyorlar, ama ben çok üşüyorum
Yitirmişim gençliği, samimiyeti, masumiyeti
Sanki içimde koca bir buzdağı taşıyorum
Maziyle avunup artık öylesine yaşıyorum
Bazen herkesin olduğu bir bayram düşlüyorum
Hava soğuk, insanlar soğuk, içimdeki ümitler soğuk
Neşeli gülüşler yok artık, sesler kısık ve boğuk
Etraf puslu, gün karanlık, her yerde yokluk ve hastalık
Çivisi çıkmış dünyanın, kalmamış sevgi ve insanlık…
20/01/2020, Kocaeli
Ey sonbahar, ne olur bu kadar acımasız olma
Koparma mutlu anlarımın şahidi şu yaprakları
Kuşları kaçırma, günleri kısaltma, güneşimi alma
Bir de sakın üşütüp hastalandırma çocukları
10 Eylül 2018, Kocaeli
Hazin bir sonbahardır artık hüküm süren her yerde
Neşesi kalmamış yaprakların, daldan düşmeseler de
Yuvası dağılan kuşların çığlıkları yankılanır göklerde
Can çekişirken doğa, bahardır gördüğümüz düşlerde
Biraz sabır, sonra boy verecek güzelim kardelenler
Yazın her anını yaşamış bu yapraklar
Kim bilir, anlatacakları ne kadar çok şey var
Şimdi sonbahar rüzgarlarıyla hepsi tarumar
Yaşlı insanlar gibi hayattan koptu kopacaklar...
31/10/2017, Kocaeli
Varsın sarı yapraklar düşsün ağaçlardan
Dallar kuruyup birer iskelete dönüşsün
Nar haber versin çetin geçecek kıştan
Kuzeyden esen rüzgârlar içimizi üşütsün
Günler giderek kısalsın, bir yudum kalsın
Ekim’i de yolcu ettik, sıra artık Kasım’da
Yazdı, güzdü derken ömrümüz geçiyor
Nasıl da oluvermişiz elli küsur yaşında
Takvimlerden yapraklar koşar adım düşüyor
Oysa dün gibi her şey, ne çabuk büyümüşüz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!