Münevver Şenol Şiirleri - Şair Münevver ...

Hatır için çiğ tavuk yenir diyorlar.
Ama ben yiyemem, yersem kusarım.
Kırmamak için, evet dedin mi?
İstekleri bitmez onun.
Ardından bir, iki, üç gelir bir daha.
İşte ozaman, yakayı kaptırmışsın demektir.

ben 12 12 1947 de doğdum,yaşantım filim şeridi gibi geçti gözümün önünden,eskiden biz küçücük şeylerle nasılda mutlu olurduk,o zaman ses mecmuası vardı,türkan şorayın filiz akının elbiselerinin modelini çizer aynısından diktirirdim,şimdikigibi,hazır giyim,pek yoktu terziler vardı,birini,
kare yaka birini şapşal yaka şöyle iki yana devrilen,belden büzgülü,pileli,eteğin altınada 4 parmak eninde danteli olan patiskadan,jiponu
nişastayla kolalar kırlentlere geçirir,sabaha kadar kurumasını beklerdik,
Saçlardada kahkül modaydı,bire onları tarağın tesiyle tifter tifter kabartırdık,
tabi rüzgarın azizliğine uğramassan eğer,şimdi,hıdırellezde çektirdiğim siyah beyaz resimlere bakıyorumda,gülüyorum kendime,o kızkurusu halima bakmadan nasılda poz vermişim,arkadaşlarım asker gibi drmuşken benim kahküller,rüzgardan hepsi havada bacak bacak üstüne atmışım,uzun olan saçlarımıda,yana almış o kıl boynumuda bükmüş nasılda poz vermişimazda havalı değilmişim hani,şimdi insanlar lükse biraz fazla alışmışlar,o zamanlar tiyatrolar sinemalarda sahnelerini,açardı,biz pendikten,kartala belediye,sinemasına tiyatroya giderdik,hiç bir oyunu kaçırmazdık,giderken münübüsle gider, çıkışta geç olduğu için münübüs bulamaz,taksiyede çift tarife vermemek,için kartaldan sahilden gurup halinde şarkılar söyleyerek pendikteki evimize gelirdik,ozaman en ünlü dediğimiz şimdi as solist deniyorya,biz onları,yazın yazlık sinemalarda,hem dinler hem seyrederdik,
kışında caddebostan,maksimde matineler olurdu,bostancıdada saksonyalılar

Eskiden aynalara bakarken,
gülerdi yüzüm.
Hııı!
Şimdi ise çökmüş bir hüzün.
Kaşlar düşmüş, yanaklar sarkmış.
Dudaklarda, buruk bir tebessüm.

Kader bağladı her ikimizi,
Sevgi verdi, saygıdansa bihaber.
Aslında, mutluluğa açmıştım ben kollarımı.
Farkında olmadan kırdın sen birer birer.
Şimdi çok pişmanım birkez oldu diyorsun.
Sana kalkan ellerim kırılsın,

Mutsuz geçen günlerimde
İnan her gün ağladım
Suç kimde diye bile sormadım
Kaderime bağladım
Sensiz geçen yıllar için
Hergün çentik attım duvara

Bir zamanlar, benim dediğin sevdiğin,
nerede şimdi?
Rüyalarda görüpte, hayra yorduğun,
hasretiyle uyuduğun nerede şimdi?
Tanıyamazsın eski sevgilini,
tanıyamazsın arama artık.

Dümeni kırılmış, kaptanı olmayan,
umuda yelken açmış, umut yolcusuyum ben.
Şu anda hayal gemisinde kamaramdayım,
gözlerimi kapattım maziye daldım.
Ahh! ben ne günler gördümde,nelere kaldım.
Allah'ım beterinden koru diyorum.

Sabah yataktan kalkarken,
beni sakın ha görme, ağlarsın.
Şov programındaki, Hüsmen Aga gibi,
düşüp düşüp kalktığımı görür.
Belkide bu yaptıklarımı oyun sanar,
kahkahalar atarsın.

MÜNEVVER ŞENOL
(akrostiş)

Mutluluğun resmine benzer
Üzümler asmada gezer
Nehirler yağmurdan taşar

NE YAPAYIM BEN BÖYLEYİM


Sağlam olmayan bir tek bedenim
Şükrederim Mevlam sana
Hiç değil se sağlam beynim