Münevver Şenol Şiirleri - Şair Münevver ...

Nasılda inandım,kandım ben sana.
Hani ben senin herşeyindim? Can derdin bana.
Elimi alır koyardın,Tam işte bak,şuraya sol yanıma.
Bana yediveren gülüm derdin her mevsimaçan solmayan.
Neoldu,mevsimlermi değişti?
Beni Can diye kucaklayan kollarında yok artık.

İnsana akıl vermek kolaymış meğer.
İhaneti yaşatanı değil,yaşayanı kınarlar.
Kılasik sözdür,kadın olsun da tutsun kocasını.
Akılvermek kolay başına gelsinde göreyim seni.
Ağzınla kuş tutsan neye yararki?
Adam gibi adam yoksa karşında.

Bakın dostlarım
iyi dinleyin beni
Eğer hastayım diyorsam,doğrudur
Kendim çeker ızdırabı
kendim inlerim
Hasta olmadan,hastayım demem

Sen burağın çok sevdiği nişanlısı.
Bizimde ilk gözağrımız hemde cansın.
Adın isimlerde kalsın hiç hicran yaşamıyasın.
Sen dalında gonca gülsün.
Cankızım benim iyiki varsın.

Hayret yıllar nasılda geçti
Beni gördüğün günü hatırla bak,
Mevsim ilk bahardı.
Yanaklarımda gamzeler, gülünce güller açardı.
Bazen naz olsun diye, sana surat asardım.
Gönlümü almak için, ne numaralar yapardın.

Kimi zaman üzülüp, kimi zaman sevinsem de.
Hani şöyle bir dalıp, eskileri düşünsem de.
Geceleri yatağımda gözyaşımı gizlesemde.
Tutmayın, bırakın beni, evime gitmek istiyorum.
Evime gitmek istiyorum,
Çünki evimi çok özledim.

Neşe saçalım bu akşam
Neşe dolalım
Gamı kederi atıp
Huzur bulalım
Dertsiz insan yoktur
Gariptir hayat

Eskiden seni andığım da
Heyecandan yüreğim pır,pır eder
Yüzüm kızarır
Gözlerim çakmak,çakmak çakardı
Her hıçkırık tuttuğunda
İsmini anar

Eskiden gözlerimin içi gülerdi
Gülerken yanağım da güller açardı
Etrafa neşe saçar
Hiç bir şeyi umursamaz
Dünyanın anasını
Bir pula satandım

Birgün gelip öldüğümde.
Saçın,başın yolmayasın.
Evi barkı talan edip.
Ele rezil olmayasın.
Ah,vah artık para etmez.
Şimdi buna güçte yetmez.