Mumla Ararsın Şiiri - Kübra Baygül

Sevgim dönüştü nefrete,
Acıyorum senle geçen her güne.
İhtiyacım yokmuş senin sevgine,
Bıraktım seni hakettiğine dengine.

Saf sandın kandırdın,
Aslında bir yönden başardın.
Saf olan ben değil sevgimdi,
Bu ihanetinden sonra tükendi.

Bilmezdim bu kadar kötü olduğunu,
Göreceğim birgün hakettiğini bulduğunu.
Sende anlayacaksın o gün,
Bendeki sevginin masumluğunu.

Benim kalbim hassastı,
Kıyamazdı acıtamazdı.
Ama sen nasıl kıydın bana,
Yazıklar olsun sahte yüreğine sana.

Gelmeni beklediğim günlere pişmanım,
Sensin artık benim ahımı alan düşmanım.
Git şimdi dönme birdaha,
Sen alışmışsın zaten kullanılmaya.

Kullananlar sevsin seni,
Mumla ararsın birdaha beni,
Dikkat et elinde patlamasın,
Sahte sevgin kimselere bulaşmasın.