Mümkünü yok! Şiiri - Erbil Erden

kısalır uzar gölgem,
sabah ayrı, akşam ayrı boyum posum,
şuracıkta uzanıp ölsem,
hangi işim kalır geri, üzülür hangi dostum!

mütemadiyen yetişebilmek için gaalâlara,
koşmaktan yoruldum.
zaman kazanmak için ihtiyacım yok hâlâlara,
saatimi hep bir saat geri kuruyorum!

uzuyor yirmibeş oluyor, öyle kandırıyorum,
öyle yetişiyorum zamana,
yatarken bir saat ileri kurup uyuyorum,
erken kalıyorum, yok başka mümkünü pekâlâ!

erbil