Öyle çok ağlatıp üzdün ki beni
Seni affetmem mümkün değildir..
Kahretsin.! delice sevmiştim seni
Ama affetmem mümkün değildir..
Gönlüme ektiğim bir gül olsan da,
Gözümün önünde her gün solsan da,
Dermansız derdime ilaç bulsan da,
Seni affetmem mümkün değildir...
Sana çok muhtaçtım bırakıp gittin,
Bana ne kadar çok bedel ödettin,
Yok ettin,bitirdin,beni tükettin,
Seni affetmem mümkün değildir...
Vefasız ne çabuk unuttun dünü,
Birgün değişecek hayatın yönü,
Diz çöküp yalvarsan kıyamet günü,
Seni affetmem mümkün değildir...
Ne sözler vermiştin bana gitmeden,
Birden çekip gittin veda etmeden,
Kabrimin üstünde otlar bitmeden
Seni affetmem mümkün değildir...
Hayat acımasız belki kim bilir,
Bir zalim seninde hakkından gelir.
Yaradan büyüktür affedebilir.
Benim affetmem mümkün değildir...
İşte böyle GÜLÜM bendeki durum,
Ben kendi kendimi hep avuturum,
Çok sevmişim seni zor unuturum.
Ama affetmem mümkün değildir...
Kayıt Tarihi : 23.1.2010 11:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönül yaraları, kanı dinse bile asla kapanmaz.Dikiş tutmaz çünkü.Bir ateştir yanıp durur içinde.zamanla küllensede ufak bir rüzgar yeniden alevledrir işte.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!