Müjgan Şiiri - Sedat Emrem

Saat sana ben var Müjgan,
Tik tak seslerinin gürültüsünde sessizliğin. 
Daha çok var mı sen olmaya?  
Akrebinin kıskacında!
Kovacak mısın beni, yel'kovanındaki ibreden.
Saniyeler asırlarım olurken, sen olmak ne zaman?
Sensiz geçen saniyelerimin asırlaşması kadar uzun sürer mi?
Bir dakikalık sen oluşum.
Bir dakikalık sen oluşum bir ömür eder mi?
Yoksa böyle her saniyede ömürden ömür gider mi?

Bulabilir mi yolunu pusulasız bekleyişim,
Dümeni kırık gemim rota tutabilir mi sen denizine?
Yutar mı denizin beni yuttuğun gibi gemimi de?
Yıkıp geçer mi yoksa, orta yerinden batırır mı?
Senin şeytan üçgeninde dehlizlerine çeker mi?
İzin verir mi sığ sularında yüzmeye?
Yoksa gel- gitlerinle karaya mı vurur beni?
Coşumcu martıların kuşkucu bakışlarıyla süzüp geçer mi?

Bu kadar yakınken sen olmaya, tersine döner mi zaman
Aleyhime mi çalışır saat, yoksa pili bitmişliğine öyle mi kalır?
İnişlerini de mi tırmandırır bana bu hayat?
Düzlüğünde tepe- takla attırıp,
Can kesiği yaralar mı açtırır yoksa?

Saat sana ben var ''MÜJGAN''
''inanmıyorum'' deme sakın,
İnan ''MÜJGAN'' sana çok yaklaştım,
Sen kadar uzak şimdi sana dakikalarım.
''MÜJGAN'' bak işte geldim sana,
Tepeden tırnağa bir sen,
Bak saate yine sana ben var,
Ve ben seni düşünüyorum yine...