Hârap olmuş hayatlardan biri.
Gelecek mi zaman ona değmeden,
Beni mi, yoksa hayatımı mı yokluyor?
İçimden ona bir hüzün,
Sanki imparatorluğum başıma yıkılıyor.
Dünya bana kalmaz, Süleyman’a da kalmadı;
Tanrı neylesin?
Ay gibi yüzün semaya parlarken
Gönlüm neylesin?
Gülüşü ömrüme ömür katarken
Yâ şu Süleyman neylesin?
Yazamadım adını bir sayfaya
Dönüp dolaştım, döndüm o aşkına
Şu sabah ezanları şahit ki
Melekler şahit oldu gözyaşlarıma
Dönsen de ay yüzlüm
Benim ülkümün gözü karadır.
Tanrı her daim Türk'ten yanadır.
Ötüken kanayan yaramdır.
Ey yüce Mete, sen bizi ana vatana ulaştır!
Ceddimi tanımadan yürüyemem ileri.
Rüyamda Atamı gördüm.
Bitkin bir halde beni savaşın ortasına,
Santa Harabeleri'ne götürdü.
Kar, dağı kapatmıştı.
Cepheye doğru ilerledik.
Aklıma bir şiir dokunur,
Aynı kaderi paylaşır durur.
İnsan sabahı bekler, kurur,
Ölüm müdür yoksa bir hayat yok mudur?
Benzerdik belki, söylesene?
Türk'ün sesi duyulsun cihanda!
Kutlansın Cumhuriyet dört bir yanda.
Ne canlar verilmedi ki bu vatan uğruna?
Her biri anılır onurla, sonsuzluğa.
Yarınlara umutla yürüyeceğiz,
Ya Râb ben sana ne eyledim
Böyle zûlme aşk mı denir?
Ya hak ben sana ne eyledim
Sen beni perişan eyledin
Şâhidim kimdir ki şu aşkta
Aşkı yazan kalemim düştü,
Şu Aşk-ı Hürrem'im nasıl üşüdü?
Kışın ayazı yaklaştı,
Bizi ondan mı ayrılığa düşürdü?
Şu aylar ki geçmez,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!