Muhammet Çalık Şiirleri - Şair Muhammet ...

bir…………… (postmodern deyiş..)


Söz kıymetin bilenlere..
Söze elveda..
Öz sevdaya erenlere..

Bir ağlayabilsem bu gün
Kırabilsem zincirlerini kafesimin
Kendi sonumu yazabilsem aynada
Son bir şiir dökülse parmaklarımdan
İçimde biriktirdiğim ne varsa söyleyebilsem..
Bir ağlayabilsem bu gün

Elma dersem çık Armut dersem hiç durma Koşar adım geri dön Seni çağırdığım pörsümeyen ama yaralı sevdamıza.. Kanadıkça zaman bu soğuk şehirde Üzerinden akıp gittikçe resminin Seni ne çok özlediğimi ilk o caddede haykırdım Gölgemin peşi sıra Çocuk gölgemin Kardan adamların soluğu uğuldayıp durdu Çok üşüdüm Çocuk gölgem çok üşüdü bu uğultuyla Haykırdım ve fakat yoktu duyacak Yoktu dokunacak gözlerimden akamayan damlalara İçimden taşan fırtınaya dayanacak yoktu.. Sustum çok sonra Kabul ettiğimden değil yokluğunu Alıştığımdan değil Çocukluğun verdiği çocukça bir küskünlüktü bu sessizlik Bu şehri bile sevmez oldum sonra Sevmez ama vazgeçemez Kızar ama çekip gidemez oldum Sonra bir gün rüyalarımda görünce Ofelyayı Yeniden şiirler biriktirince ona yazılmış.. Nasıl ısındığını gördüm şehrin Nasıl açtığını çiçeklerin Nasıl ses verdiğini gördüm sesime bütün caddelerin O bitli evin camlarında Nasıl canlandığını gördüm eskiye ait neşeli resimlerin.. Bir oyun değil şimdi bu Ofelya Çocuktuk ve evet büyüdük Bu yalancı ayrılık çok acıttı canımızı Bir kene gibi yapıştı kalbimize Yudum yudum emip kuruttu kanımızı Ama sonunda sıyırıp attık biz bu kabusun tortularını Bir yaz günü buluştuk Bir yaz günü tutuştuk üşüyen ellerimizde.. Bir oyun değil bu şimdi evet Ama sen Ofelya Elma dersem çık Armut dersem hiç durma….