Müfteri.. -2- Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönül!

Ne mutlu ki nefsim iftirâ yedin,
Vekilin Allah’tır yandı müfteri;
Günâha kefâret şükür ödedin,
Mâlesef nefsine kandı müfteri..

Sebebe takılma yaptırana bak,
Yusuf’a ecrini vermedi mi Hakk?
Meryem’e de neler neler dedi halk,
Kur’ân’î Kıssâ’yı andı müfteri..

Çektiğin çileler nîmettir düşün,
Takvâna vesile, olursun üstün,
Ömür gibi fâni sevinç ve hüzün,
Bilmedi dünyayı handı müfteri..

Benliğinden sırlar inkişaf etti,
Aklı gözde olan inhiraf etti,
Dostlar bile sende ihtilaf etti,
Ne çok günâhına bandı müfteri..

Dünyalık tutar mı Hakk rızâsını?
Haydi engellesin gör cezâsını,
İlâh-i Adâlet biz nizâsını,
Çözemez mi acep sandı müfteri? ..

Dedikodu yapan varsın kınasın,
Üzülme onlarla Rabb’in sınasın,
İmânın artarken ne yakınasın?
Bil ki! Kazandığın zândı müfteri..

Kul perdesinde hep yaptıran Allah,
Lütfu da hoş kahrı da demem eyvah!
Olmaktansa Yezid gibi Pâdişah
Hüseyin’ce ölmek şândı müfteri..

Adem’in nefsini hor gören gâfil,
Aynayım gördüğün senin şemâil,
Hâkim olan Allah verir muâdil,
Sürûrun sonuna tandı müfteri…