Mucizemin Adıydı Senin Gelişin

Bugün…
Bir takvim yaprağından ibaret değil.
Bugün, senin adınla başlayan bir masalın
Benim kalbimde yankılandığı gün.
Geldiğin anla değişti gökyüzü,
Sanki yıldızlar kendi yerini sana bıraktı,
Ve dünya
İlk kez sessizce bana baktı.

Sen doğdun.
Ama sanki ben nefes almayı öğrendim o gün.
Kalbimde senden önce var olan her şey,
Senden sonra anlam kazandı.
Bir gün değilmiş meğer sevda,
Seninle geçen her dakika bir ömre bedelmiş.

Biz o gün,
Sadece bir hayatı değil,
Bir mucizeyi paylaşmaya başladık.
Adını “AŞK” koyduk belki,
Ama içinde güven vardı, sığınak vardı,
Ve en çok
Senin gözlerinin derinliğinde kaybolan bir “ben” vardı.

Doğum günün bugün…
Ama ben hep aynı soruda takılı kaldım
Seni seven biri nasıl olur da
Şanslı olduğunu söylemeden susabilir?
Ben haykırıyorum işte
İyi ki doğdun demem sadece yeterli değil.
Çünkü sen doğmakla kalmadın,
Beni de doğurdun içime.

Ve evet,
Bugün bizim de yıldönümümüz.
Seninle kurduğum o “biz”,
Hayatın gürültüsünde hep bir melodi gibi kaldı.
Bazen sustuk,
Bazen kırıldık,
Ama hiçbir melodi, böylesine içten bir şarkı olmadı.

İyi ki sen…
İyi ki ben…
İyi ki varsın,
İyi ki benimsin.
İyi ki bu dünyada seninle aynı zamanı paylaşıyorum.
İyi ki bu mucizeye “benim” diyebiliyorum.
Ve en çok iyi ki biz.