Mücella Pakdemir Şiirleri - Şair Mücella ...

Ahlaktan müflis tüccar
Ben insan sarrafıyım
Kusura bakmazsan eğer
Mesleğimin erbabıyım

Adını yad ettim dilim ballandı
Bir salavat çektim ruhum sallandı
Fakirden Fatiha sana yollandı
Sevgili Resulüm can kurban sana

Gül kokunu çektim adın andıkça

Kuran’da hiç arama bulamazsın yozunu
Cehaletin, fitnenin zerre kadar tozunu
Billur gibi tertemiz ehli iman özünü
Kurut deme, destur al, dudağını mühürle

Gittiğin o gün var ya! Şu gönlüme darılıp
Senden kalan ne varsa kırmak geldi içimden
Bulanık denizlerde yosunlara sarılıp
Taş kesilerek dibe vurmak geldi içimden

Neden vazgeçtin benden, canımı adadığım

img src='http://img218.imageshack.us/img218/6152/dest5.jpg'

Uçsuz bucaksız çölde bir garip adem idi
Fırtınada savruldu, kızgın kumda eridi
Vaha! diyordu. Vaha! ağzında dil çürüdü
Çamurundan faş eden destiye gönlü düştü

img src='http://img194.imageshack.us/img194/6788/kandilgecelerinde.jpg'

Âyât-ü beyyinâtlı âzam-ı kelâm ile
Dehaletle Hak anar kandil gecelerinde
Zerrât-ı kâinatın adedi selâm ile
Sâdık kulları yanar kandil gecelerinde

Benim için bir şey ol sevdiğim
Gümüş ibrikte üşüyen su mesela
Gül nefesin sinsin kenarlarına
Tam çatlıyorken dudaklarım

Bir ip arıyorum, bir ip…
En sağlamından…
Kalınca ve acıtmayan…
Kendimi asacağım

Kalbim koca bir konak
Yıllardır ıssız…
Boş odalarında sessizlik
Hüküm sürdü nice zaman

Yağmur, çamur demem; ne önemi var?
Hiç işim olmaz ki baharla, yazla
Burnumu kıvırmam; ha güneş ha kar…
Gazla be güzelim, hiç durma, gazla!
Oha falan oldum, kaçalım hızla